دانه ساینده در صنعت ابزار ساینده چیست؟

سختی و چقرمگی خواص متضاد هستند. هنگامی که سختی بالا باشد و *خود تیز شوندگی به خوبی انجام شود، در حالی که دانه های چقرمگی کم مصرف بیهوده را افزایش می دهند و بر تکمیل اثر می گذارد.
* وقتی ساینده ها فرسوده شوند و تیزی خود را از دست بدهند، می ریزند، سپس لبه های برش جدید را دائماً در معرض دید قرار می دهند.

نوع مواد ساینده

انواع مختلفی از مواد ساینده وجود دارد.
عمده انواع غلات و کاربرد آن به شرح زیر است.

درباره گریت

اندازه ذرات ساینده “شن” نامیده می شود و بر اساس دقت نهایی سطح سنگ زنی انتخاب می شود.
Grit در JIS R6001 مشخص شده است و با “F + عدد” نشان داده شده است.

(مثال: وقتی اندازه دانه 36 باشد، به عنوان “F36” نشان داده می شود) برای میکروپودر مواد ساینده، با استاندارد اروپایی FEPA و استاندارد ژاپنی JIS تعریف شده است.

اعداد پایین به معنای فاصله زیاد مواد ساینده است.

همانطور که در بالا توضیح داده شد، ساینده ها مهمترین نقش را در مواد اولیه ایفا می کنند. مهم است که بدانید سختی مواد با درجه سختی ابزار ساینده متفاوت است. درجه سختی ابزار ساینده مربوط به احساس سنگ زنی است که ناشی از توانایی خود تراش متفاوت دانه است.

اطلاعات اضافی – تاریخچه مواد ساینده –

انسان ها از همان آغاز تاریخ، چوب، زاده شده و سنگ را با مواد مختلف صیقل داده و آسیاب کرده اند.

پرداخت و سنگ زنی با روش کار ما امروزه بسیار آشناست.

ساینده های مختلف سنگ ماسه (سنگ سیلیس)، سنباده و گارنت، آلومینا به ترتیب در عصر حجر، عصر مس و عصر آهن مورد استفاده قرار گرفتند، اما همه ساینده ها سنگ های طبیعی هستند.

در سال 1881، شیمیدان آمریکایی ادوارد گودریچ آچسون روی توسعه روش هایی برای تولید الماس مصنوعی کار کرد. او مخلوطی از خاک رس و کک را در کوره قوسی حرارت داد و چند کریستال سخت و بزرگ پیدا کرد. او فرض کرد که این ترکیبی از کربن و کورندوم است و آن را “کربروندم” نامید، نتیجه تجزیه و تحلیل شیمیایی نشان داد که کاربید سیلیکون (SiC) است.

این اولین ساینده مصنوعی بود. این فناوری توسط شرکت Carborundum پیاده سازی شد و بعداً در سراسر جهان گسترش یافت.

در سال 1897، سی بی جیکوبز روشی را برای تولید کوراندوم مصنوعی با حرارت دادن مخلوطی از بوکسیت (آلومینیوم) و کک با کوره قوس ابداع کرد. این ماده “آلوندوم” نام داشت و توسط شرکت نورتون تجاری شد. بعدها آلوندوم در سراسر جهان تولید شد.

در ژاپن، کاربید سیلیکون و کوراندوم مصنوعی برای اولین بار در سال‌های 1917 و 1918 توسط شرکت تراموای کاگوشیما تولید شد. اگرچه تولید به طور موقت متوقف شد، بسیاری از شرکت‌ها تولید را پس از سال 1930 از سر گرفتند.

از زمانی که دانه سیلیکون کاربید و دانه اکسید آلومینیوم ایجاد شد، با توسعه صنعت، بسیاری از کشورها انواع ساینده های مصنوعی را بهبود بخشیده و تولید کردند.

انواع مختلفی از ساینده های آلومینا وجود دارد (WA، PA، SA، MA و PW و غیره)، AZ یک ساینده ساختار کریستالی است که از همجوشی آلومینا و زیرکونیا تولید می شود، یک ساینده پیشگام است که دارای چقرمگی بالاتر همراه با خاصیت ریزشکستگی مطلوب است. .

ساینده های مصنوعی به دلیل استفاده عملی از نیترید بور مکعبی (CBN) و الماس مصنوعی، شروع عملیات شبانه در صنعت ماشینکاری دقیق، پیشرفت زیادی داشته اند.

امروزه برخی از شرکت ها مواد ساینده جدیدی به نام ساینده سرامیکی تولید کرده اند که ساختار میکروکریستالی دارد. این به روش سنتز شیمیایی و نه به روش فیوژن تولید می شود و قبلاً در برخی از صنایع مورد استفاده عملی قرار گرفته است.

زیرکونیا و ماسه سرامیکی هر دو مواد ساینده سطح بالایی برای ابزارهای ساینده هستند. با توانایی خوب خود تیز کردن، دانه پس از مصرف دانه های قبلی لبه های تیز جدیدی به دست می آورد. بنابراین هر دو در بسیاری از برنامه ها محبوبیت بیشتری دارند.