خود تیز شوندگی ساینده چیست
دانه های ساینده مصنوعی مواد مقاوم در برابر سایش هستند که به طور مصنوعی توسط ذوب سنتز می شوند. ساینده های مصنوعی رایج شامل اکسید آلومینیوم سفید، اکسید آلومینیوم قهوه ای، کاربید سیلیکون، آلومینا ذوب شده صورتی، آلومینا ذوب شده زیرکونیا و سایر مواد می باشد. چقرمگی، سختی و مقاومت در برابر سایش ساینده ها به طور مستقیم بر عملکرد محصول ابزار ساینده و اثر آسیاب مستقیم تأثیر می گذارد. خود تیز شدن ساینده ها نیز عامل مهمی است که بر ساینده ها تأثیر می گذارد.
در فرآیند ذوب و تبلور دانه های ساینده مصنوعی، مواد کریستالی از ساختارهای مختلف به دست می آید که این ساختارهای ریز کریستالی، ذرات ساینده را تشکیل می دهند. در طول فرآیند سنگ زنی، ذرات ساینده با مواد در حال آسیاب برخورد می کنند و باعث سایش می شوند. ساینده‌هایی با ویژگی‌های خود تیز شوندگی بالاتر به تولید لبه‌های آسیاب جدید ادامه می‌دهند و لبه‌های تیز را دوباره در معرض دید قرار می‌دهند. بنابراین، کار سنگ زنی مداوم است. در سال‌های اخیر، موادی با خواص خود تیز شوندگی خوب مانند اکسید زیرکونیوم و دانه‌های سرامیکی سل-ژل به سرعت توسعه یافته‌اند و به محصولات اصلی برای تولید و آسیاب ساینده‌های سطح بالا تبدیل شده‌اند. ساینده های با خود تیز بودن خوب دارای قابلیت سنگ زنی و تیزی قوی هستند، از ساییدن پرهیز می کنند، حس دست خوبی دارند، از انسداد سنگ زنی، سر و صدا و سایر پدیده های نامطلوب جلوگیری می کنند و از کیفیت سنگ زنی سطح قطعه کار پردازش شده اطمینان حاصل می کنند.
